Fietsen over de snelweg en back to basic
Blijf op de hoogte en volg familie
28 Januari 2015 | Thailand, Chiang Rai
We zijn zoals inmiddels iedere dag vroeg wakker. We ontbijten op ons terrasje met de restjes die we nog hebben. Het is niet veel meer, maar als we honger hebben is er onderweg genoeg te koop. We zoeken de spullen bij één en pakken de tassen in. De tassen zitten bijna dicht als we erachter komen dat we de paspoorten nergens kunnen vinden, maar dan ook echt nergens. Mijn schuld, ik heb ze bij aankomst ergens weg gelegd en kan me nu niet meer herinneren waar dat was. O jee.... Dus moeten de tassen weer uitgepakt, alles over hoop en zoeken. Na 20 minuten vindt Walter ze helemaal onderin de ingepakte en vol gestopte backpack, die ondertussen weer helemaal leeg was. Probleem opgelost, had ook niet anders verwacht, maar je knijpt m toch ff op zo'n moment.
We worden door een taxi naar het busstation gebracht en vertrekken een half uur later in een lokale bus, gammele stoelen, een openstaande deur, geen airco en voornamelijk Thai richting Suphanburi. Daar stappen we over op een mini busje wat ons in een uur, hij rijdt als een malle, naar Ayuthaya brengt. We lopen naar ons nieuwe guesthouse Pu-inn. Een prima verblijf voor 1 nachtje. Zelfs met zwembad.
Het eerste wat we willen regelen is hoe we de dag erna hier weer weg komen, want we willen graag door naar het noorden. We hadden bedacht de nachttrein te nemen, maar deze zit vol voor de komende dagen, dus boeken we een nachtbus. Ook goed en fijn dat het geregeld is. Een middagje ontspannen en dan lekker eten bij Tony's Place, wat goed staat aangeprezen in de lonely Planet. Het eten is lekker, maar iets minder is dat de ratten langs ons heen en weer schieten.
De volgende dag huren we fietsen, bekijken we de What Mahathat en fietsen we daarna helemaal door naar een tempel aan de rand van de stad, omdat die ons wel mooi lijkt. We rijden volgens onze plattegrond goed, maar moeten hierdoor wel op de snelweg fietsen, een vreemde gewaarwording en alles behalve veilig, maar we komen er heel, maar oververhit aan. Terug naar het guesthouse en lekker zwemmen om af te koelen. Eind van de middag de kleren weer aan, nog wat eten en worden we met de tuktuk opgepikt en naar het busstation gebracht. Dan begint onze nacht bussen. Stan en Jade vallen snel in slaap en slapen door totdat de bus rond 5.00 Chiang Mai bereikt. In Chiang Mai regelen we meteen de bus door naar Chiang Rai. We moeten drie uurtjes door brengen op het busstation, maar gelukkig is het op een busstation nooit saai en valt er genoeg te zien. De weg naar Chiang Rai is iets spectaculairder met veel bochten en hobbelige wegen, met als gevolg dat Stan, voor het eerst deze reis, wagenziek wordt. Althans dat bleek achteraf. Stan zat naast mij en wij zaten samen 6 rijen achter Walter en Jade. Stan zegt opeens dat hij buikpijn heeft, en moet plassen. Maar de weg is zo extreem dat naar de wc gaan niet het makkelijkst is, dus geef ik hem eerst een leeg waterflesje. Dat lukt niet dus dan toch maar zo goed en zo kwaad als het gaat naar de wc in de bus. Maar ook op de wc lukt het niet. Inmiddels begin ik lichtelijk in paniek te raken als ik me bedenk dat Stan al 24 uur niet heeft geplast en zie al allerlei horrorscenario's voor me. Stan denkt inmiddels dat er een gaatje in zijn buik gemaakt moet worden omdat zijn plassertje niet meer werkt. Walter komt erbij en kan me geruststellen door te vertellen dat Stan met hem nog wel heeft geplast een paar uur daarvoor. We ruilen even van kind en Stan weet bij Walter een klein zakje vol te kotsen, valt dan in slaap en wordt na een half uur weer vrolijk wakker. Ai, hij was dus gewoon wagenziek, oeps...
In Chiang Rai worden we opgehaald en rijden we naar het Bamboo Nest (google maar eens), zo'n 20 km buiten de stad, gelegen in de bergen, zonder WiFi, en zonder elektriciteit. We hebben dit op het laatste moment kunnen boeken. Lekker een paar dagen volledig in rust. We zijn er hard aan toe na al die drukke steden die we tot nu toe hebben ervaren. Het Bamboo nest ligt in de bergen en bestaat uit 8 Bamboo hutjes met ieder een overweldigend mooi uitzicht over de bergen, dal en bananenbomen.
We ontmoeten die middag een Belgisch gezin met drie kleine kinderen. Stan en Jade zijn dolenthousiast dat er kindjes zijn met wie ze kunnen spelen en die ze ook nog verstaan. We wisselen wat ervaringen uit, eten gezellig met elkaar en krijgen wat tips om te wandelen in de omgeving. 's Avonds zitten we bij een kampvuur en gaan dan vroeg slapen. De nachten zijn koud en een dikke deken is dan ook niet overbodig, maar we slapen heerlijk in deze serene rust en worden wakker met enkel het geluid van vogels. Na een heerlijk ontbijt trekken we er fris en vol goede moed op uit. We gaan wandelen naar de watervallen door de 'jungle'. Stan is enthousiast en denkt Diego (voor wie hem kent) wel eens tegen te kunnen komen. We dopen Stan om tot Stan de ' jungleman' en Stan de 'bamboe man', hij is apetrots! We moeten een behoorlijk stukkie smalle paadjes afleggen en beklimmen, maar komen dan aan bij een mooie waterval, waar maar weinig toeristen te bekennen zijn. We lopen nog een stukje verder langs theeplantages en gaan dan terug via Akha Village, een oud en traditioneel bergdorp. Eind van de middag zijn we terug in Bamboo nest en spelen de kindjes met hun Belgische vriendinnetjes. Er is hier geen zwembad, dus vermaken ze zich in en om en het groen van de Bamboo-hutjes. Onze avond is vrijwel hetzelfde als de vorige, rond het kampvuur en op tijd onder de dikke deken.
De volgende dag zwaaien we onze Belgische vrienden uit en lopen de berg af naar de rivier. We maken een boottochtje van zo'n twee uur, meren aan bij bergdorpjes, een wiebelbrug en als laatste bij een hotspring. We kopen een mandje met eieren en hangen deze een uurtje in de hotspring. Ondertussen zwemmen we, ik met kleding aan, want uit respect voor de cultuur mogen vrouwen hier niet in bikini, in een enorm warm zwembad (38 graden). Het duurt even voor we 'door' zijn want het is echt heel warm. Na een uurtje halen we onze eieren er weer uit, maar bij het pellen blijken ze toch niet verder te zijn gekomen dan tot wat snot. Het idee was leuk en Stan probeert ze toch met smaak op te eten, heel grappig. We gaan te voet terug. 4 Franse meiden raden het ons af, zeggen dat deze wandeling te zwaar is om te doen, zeker met kinderen. Wij nemen dit niet direct voor waarheid aan en gaan toch op weg. We zien wel tot hoever we komen. Ze hadden gelijk dat het een pittige wandeling is, maar met een hoop zingen, (wonderteam, wonderteam, hulp in nood, we zijn al onderweg met de snelle....slechts een aantal van jullie zullen dit kennen, de rest gelukkig niet...)zijn we toch na 1,5 uur lopen boven aan gekomen en heeft Stan dit helemaal op eigen benen voor elkaar gekregen. We zijn trots op hem!
Na nog een ochtend in alle rust en stilte te zijn wakker geworden, gaan we weer op weg naar de wereld van de brommers, de muziek, de mensen en de telefoons. Terug van weg geweest zijn we weer bereikbaar.
We zitten nu in Chiang Rai en blijven hier twee nachtjes.
We worden door een taxi naar het busstation gebracht en vertrekken een half uur later in een lokale bus, gammele stoelen, een openstaande deur, geen airco en voornamelijk Thai richting Suphanburi. Daar stappen we over op een mini busje wat ons in een uur, hij rijdt als een malle, naar Ayuthaya brengt. We lopen naar ons nieuwe guesthouse Pu-inn. Een prima verblijf voor 1 nachtje. Zelfs met zwembad.
Het eerste wat we willen regelen is hoe we de dag erna hier weer weg komen, want we willen graag door naar het noorden. We hadden bedacht de nachttrein te nemen, maar deze zit vol voor de komende dagen, dus boeken we een nachtbus. Ook goed en fijn dat het geregeld is. Een middagje ontspannen en dan lekker eten bij Tony's Place, wat goed staat aangeprezen in de lonely Planet. Het eten is lekker, maar iets minder is dat de ratten langs ons heen en weer schieten.
De volgende dag huren we fietsen, bekijken we de What Mahathat en fietsen we daarna helemaal door naar een tempel aan de rand van de stad, omdat die ons wel mooi lijkt. We rijden volgens onze plattegrond goed, maar moeten hierdoor wel op de snelweg fietsen, een vreemde gewaarwording en alles behalve veilig, maar we komen er heel, maar oververhit aan. Terug naar het guesthouse en lekker zwemmen om af te koelen. Eind van de middag de kleren weer aan, nog wat eten en worden we met de tuktuk opgepikt en naar het busstation gebracht. Dan begint onze nacht bussen. Stan en Jade vallen snel in slaap en slapen door totdat de bus rond 5.00 Chiang Mai bereikt. In Chiang Mai regelen we meteen de bus door naar Chiang Rai. We moeten drie uurtjes door brengen op het busstation, maar gelukkig is het op een busstation nooit saai en valt er genoeg te zien. De weg naar Chiang Rai is iets spectaculairder met veel bochten en hobbelige wegen, met als gevolg dat Stan, voor het eerst deze reis, wagenziek wordt. Althans dat bleek achteraf. Stan zat naast mij en wij zaten samen 6 rijen achter Walter en Jade. Stan zegt opeens dat hij buikpijn heeft, en moet plassen. Maar de weg is zo extreem dat naar de wc gaan niet het makkelijkst is, dus geef ik hem eerst een leeg waterflesje. Dat lukt niet dus dan toch maar zo goed en zo kwaad als het gaat naar de wc in de bus. Maar ook op de wc lukt het niet. Inmiddels begin ik lichtelijk in paniek te raken als ik me bedenk dat Stan al 24 uur niet heeft geplast en zie al allerlei horrorscenario's voor me. Stan denkt inmiddels dat er een gaatje in zijn buik gemaakt moet worden omdat zijn plassertje niet meer werkt. Walter komt erbij en kan me geruststellen door te vertellen dat Stan met hem nog wel heeft geplast een paar uur daarvoor. We ruilen even van kind en Stan weet bij Walter een klein zakje vol te kotsen, valt dan in slaap en wordt na een half uur weer vrolijk wakker. Ai, hij was dus gewoon wagenziek, oeps...
In Chiang Rai worden we opgehaald en rijden we naar het Bamboo Nest (google maar eens), zo'n 20 km buiten de stad, gelegen in de bergen, zonder WiFi, en zonder elektriciteit. We hebben dit op het laatste moment kunnen boeken. Lekker een paar dagen volledig in rust. We zijn er hard aan toe na al die drukke steden die we tot nu toe hebben ervaren. Het Bamboo nest ligt in de bergen en bestaat uit 8 Bamboo hutjes met ieder een overweldigend mooi uitzicht over de bergen, dal en bananenbomen.
We ontmoeten die middag een Belgisch gezin met drie kleine kinderen. Stan en Jade zijn dolenthousiast dat er kindjes zijn met wie ze kunnen spelen en die ze ook nog verstaan. We wisselen wat ervaringen uit, eten gezellig met elkaar en krijgen wat tips om te wandelen in de omgeving. 's Avonds zitten we bij een kampvuur en gaan dan vroeg slapen. De nachten zijn koud en een dikke deken is dan ook niet overbodig, maar we slapen heerlijk in deze serene rust en worden wakker met enkel het geluid van vogels. Na een heerlijk ontbijt trekken we er fris en vol goede moed op uit. We gaan wandelen naar de watervallen door de 'jungle'. Stan is enthousiast en denkt Diego (voor wie hem kent) wel eens tegen te kunnen komen. We dopen Stan om tot Stan de ' jungleman' en Stan de 'bamboe man', hij is apetrots! We moeten een behoorlijk stukkie smalle paadjes afleggen en beklimmen, maar komen dan aan bij een mooie waterval, waar maar weinig toeristen te bekennen zijn. We lopen nog een stukje verder langs theeplantages en gaan dan terug via Akha Village, een oud en traditioneel bergdorp. Eind van de middag zijn we terug in Bamboo nest en spelen de kindjes met hun Belgische vriendinnetjes. Er is hier geen zwembad, dus vermaken ze zich in en om en het groen van de Bamboo-hutjes. Onze avond is vrijwel hetzelfde als de vorige, rond het kampvuur en op tijd onder de dikke deken.
De volgende dag zwaaien we onze Belgische vrienden uit en lopen de berg af naar de rivier. We maken een boottochtje van zo'n twee uur, meren aan bij bergdorpjes, een wiebelbrug en als laatste bij een hotspring. We kopen een mandje met eieren en hangen deze een uurtje in de hotspring. Ondertussen zwemmen we, ik met kleding aan, want uit respect voor de cultuur mogen vrouwen hier niet in bikini, in een enorm warm zwembad (38 graden). Het duurt even voor we 'door' zijn want het is echt heel warm. Na een uurtje halen we onze eieren er weer uit, maar bij het pellen blijken ze toch niet verder te zijn gekomen dan tot wat snot. Het idee was leuk en Stan probeert ze toch met smaak op te eten, heel grappig. We gaan te voet terug. 4 Franse meiden raden het ons af, zeggen dat deze wandeling te zwaar is om te doen, zeker met kinderen. Wij nemen dit niet direct voor waarheid aan en gaan toch op weg. We zien wel tot hoever we komen. Ze hadden gelijk dat het een pittige wandeling is, maar met een hoop zingen, (wonderteam, wonderteam, hulp in nood, we zijn al onderweg met de snelle....slechts een aantal van jullie zullen dit kennen, de rest gelukkig niet...)zijn we toch na 1,5 uur lopen boven aan gekomen en heeft Stan dit helemaal op eigen benen voor elkaar gekregen. We zijn trots op hem!
Na nog een ochtend in alle rust en stilte te zijn wakker geworden, gaan we weer op weg naar de wereld van de brommers, de muziek, de mensen en de telefoons. Terug van weg geweest zijn we weer bereikbaar.
We zitten nu in Chiang Rai en blijven hier twee nachtjes.
-
28 Januari 2015 - 19:01
Riet Dekker:
Hoi Nienke en Walter,
Wat een ontzettend leuk reisverslag, en wat een onderneming met twee kleine kinderen.
Leuk om t lezen, want ik heb deze reis ook gemaakt samen met Jos, in een grijs verleden.
Ik denk dat het al meer dan 20 jaar terug is.
Wat het weer betreft missen jullie hier niets, er is veel regen en wind. Vanaf morgen komt er weer
een vorstperiode aan met sneeuw. Ewoud van Louise heeft nog geen sneeuw gezien, Noor wel, maar die weet het niet meer. Vorig jaar januari zat ik met Dimitri ,An en Quirine in Maleisie te denken dat het hier winter zou zijn, maar die zijn ze vorig jaar vergeten.
Lieverds, ik wens jullie nog heel veel plezier.
Liefs van Riet Dekker. -
28 Januari 2015 - 19:05
Marit:
Wat leuk om te lezen wat jullie meemaken.
Klinkt allemaal fantastisch wat jullie allemaal ondernemen. Geniet nog lekker!
Kus van ons -
28 Januari 2015 - 20:54
Iris Van Der Meer:
Klinkt weer goed, zus! Mooie plek Bamboo nest en wat doen Stan de Bamboeman en Jade de wandelparade een hoop indrukken op daar ;). Bem benieuwd naar de volgende verhalen. Hier is het drama, harde wind en regen, dus ook wij verlangen terug naar Mexico of een volgende bestemming! X -
28 Januari 2015 - 20:58
Wouter:
Leuk om te lezen! Bamboo Nest ziet er echt relaxed uit! Veel Plezier verder;) X -
28 Januari 2015 - 23:43
Ingrid:
Leuk weer hoor Nien. Wat zien jullie prachtige dingen! Dikke kus -
29 Januari 2015 - 06:50
Arnoud:
Hoi 2plus2 tal. Leuk om alles te lezen. Duidelijk geen OAD bus tour maar wel heel veel belevenissen. Zo kom je nog eens ergens en in de middel van nergens begrijp ik. Weer lijkt ook goed al zie ik nog niet dat jullie bruin kleuren. Doen wij hier ook niet dus dat valt bij terugkomst hier weer mee voor ons ☺.
Zeg tegen Stan dat we hier heel trots op hem zijn!
Geniet ze, knuffels, Arnoud -
29 Januari 2015 - 17:34
Anne:
Ik wil OOK naar Thailand! :-) -
29 Januari 2015 - 19:03
Heilke En Gerard:
Geweldig zoals jullie reizen. Wat een boeiend verslag. Heel veel reisplezier en l.gr. Van onst -
29 Januari 2015 - 21:52
Lieke:
Mooie belevenissen Nien, geniet lekker van jullie vakantie!
-
31 Januari 2015 - 14:51
Billie En Robinn:
Hallo Stan en Jade
We hadden een erg leuke tijd daar in de bergen. We praten er nog vaak over.
Mama heeft juist jullie avonturen voor gelezen, lijkt heel erg op de onze.
We vonden het plezant dat we vanuit de pick up nog konden zwaaien toen we vertrokken, jullie waren al ver bewandeld,goed hoor!
Nog veel plezier en misschien tot in heffen zuiden.
Kusjes
BILLIE - ROBINN - BINC
MAMA-PAPA
-
31 Januari 2015 - 14:51
Billie En Robinn:
Hallo Stan en Jade
We hadden een erg leuke tijd daar in de bergen. We praten er nog vaak over.
Mama heeft juist jullie avonturen voor gelezen, lijkt heel erg op de onze.
We vonden het plezant dat we vanuit de pick up nog konden zwaaien toen we vertrokken, jullie waren al ver bewandeld,goed hoor!
Nog veel plezier en misschien tot in heffen zuiden.
Kusjes
BILLIE - ROBINN - BINC
MAMA-PAPA
-
31 Januari 2015 - 14:51
Billie En Robinn:
Hallo Stan en Jade
We hadden een erg leuke tijd daar in de bergen. We praten er nog vaak over.
Mama heeft juist jullie avonturen voor gelezen, lijkt heel erg op de onze.
We vonden het plezant dat we vanuit de pick up nog konden zwaaien toen we vertrokken, jullie waren al ver bewandeld,goed hoor!
Nog veel plezier en misschien tot in heffen zuiden.
Kusjes
BILLIE - ROBINN - BINC
MAMA-PAPA
-
31 Januari 2015 - 22:06
Marlous:
we genieten met het hele team van jullie verslagen! Kus aan de kids en tot over een week of twee, x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
